Χαιρετώ σας και καλή αρχή. 'Ετσι για να δώσω και το στίγμα μου ξεκινώ με κάποια σκέψη μου επάνω σε ένα θέμα που καίει όλους μας. Καθόλου παράλογες σκέφτομαι οι παράτυπες και παράνομες αντιδράσεις των εν Ελλάδι δραστηριοποιούμενων μεταναστών. Καθόλου παράλογες αν συνυπολογίσουμε τα χρόνια καταπίεσης και ανέχειας που φορτώνουν τις ψυχές τους. Αυτοί "οι βάρβαροι" που είναι καταδικασμένοι να εργάζονται πολλές φορές σε συνθήκες δουλείας, πόσο εύκολα θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία αν αντί για φόβο και απαξίωση, τους δείχναμε καλοσύνη. Αν ήξεραν πως το χέρι που τους χαϊδεύει είναι ένα φιλικό και σίγουρο χέρι. Και μοιραία σκέφτομαι πως πολλοί λαοί που εξαφανίστηκαν και καταστράφηκαν, χάθηκαν από έλλειψη γενναιοδωρίας. Ακόμα κι η Σπάρτη ίσως είχε επιζήσει περισσότερο αν αγκάλιαζε τους είλωτές της και τους έκανε να ενδιαφερθούν περισσότεροι γι΄ αυτήν. Δεν θα ήθελα να είμαι μάρτυρας της στιγμής που οι αδικημένοι στο εσωτερικό μιας χώρας και οι φοβισμένοι γείτονες ορμήξουν πάνω σε αφεντικά που ζητούν σεβασμό και υπηρεσίες αλλά δεν προσφέρουν παρά τα ελάχιστα, κι αυτά για μια αναξιοπρεπη διαβίωση. Συμπεραίνω: O Πακιστανός με τα cd, ο Πολωνός με τις μπογιές του, ο Αβγανός κι ο Ιρακινός με τα μπιχλιμπίδια τους, ο Ρουμάνος, ο Αλβανός, ο Λιθουανός, ο Ουκρανός, ο Σκοπιανός και τόσοι άλλοι,πρέπει να πειστούν και να αρχίσουν να νοιάζονται για την ευημερία και την διάρκεια της χώρας που τους φιλοξενεί. Και βέβαια η φρικιαστική πραγματικότητα που οδηγεί έναν άνθρωπο στην εκμετάλλευση του από κάποιον άλλον, πρέπει να καλυφθεί επιτέλους από μια προσεκτική και συγχρόνως σκληρή νομοθετική ρύθμιση. Περισσότερα για το θέμα από μένα στο μέλλον, με αναλυτικότερα παραδείγματα και προτάσεις.